Eu soño camiñar
a modo, no fío do tendal.
Sacar a cabeza do
niño
no que agacho os pesadelos.
E amputar os
sentimentos
que me enredan dentro.
Recoller o lóstrego do teu sorriso
para gardalo nun
pano.
Levalo no pulso comigo,
sentir o seu
látego baixiño.
Botar os mocos.
Tolear, saír a rolos.
Eu soño escribir
contos que
agarimen,
dramas que coiden,
guións que facturen apertas,
que liquiden
débedas.
Ao grupo do taller TeatroVida, COTSG 2023
