A casamenteira

A miña avoa Francisca




A Balteira pensa no que lle din:
-Non é o mesmo: quen te quere que quen quere sexo contigo

Perplexa escoita como el está convencido de que, na súa cama baleira, hai un home tódalas semanas.
-Non podes pasar de amante a ser a nai dos seus fillos

Amedrentada escoita como lle está a dicir que nas cousas do amor os camiños parecen ser os mesmos que os que din que pisaron as súas tataravoas, bisavoas, avoas, nai...

A Balteira fala para si: -A vulnerabilidade proa

-Disinto
-Que?
-O meu último amor, o último amante... non os escollín eu

A Balteira non pode desprenderse desa sonoridade que a acompaña: do desexo da calma que nunca tivo. Apertas físicas e conexións orgánicas misturadas con complexos casamentos emocionais.

E de novo, fálase a si mesma: -Nin infinitos xogos de caza impedirán a traizón, nin o acto do aquí e agora, perpetuarán un inevitable fracaso sentimental




"Non quererei mais a ninguén,
nin darei a man a algún,
que amor, soamente un
se pode ter, para ser ben."
Antonio Benito Fandiño