Se esperas un pouquiño son capaz de ver as túas mans a través das pálpebras. Son quen de durmir nos teus brazos, comer as túas sobras. Engordar co teu alento. Escoitar os milagres que se narran nos camiños de cara o supermercado. Perderme neles.
Tamén podo esquecer a hostia que me deches antesdonte. A de mañá. E despois dunhas catro bágoas, máis ou menos, empurrar o cochiño do neno que está por criar.
