O Núñez asubiaba, coma quen, foran as cadelas, e eles respostaban co ollo do cú apretado. Que no cabildo tiñan pouca leria, e se tusía algún pedindo algún remendo, podería que tocasen as campás avisando dun velatorio na casa dun.

Aínda así, non faltaba quen investía o tempo en leren os epitafios manuscritos con que o secretario bendecía a aqueles que se emprestaban a baterlle no lombo ao primeiro bisneto do Sastre que atravesase o Ganzal.