Cliffhanger

Non é novo o  de falar dos significados universais da violencia, onde os compartimentos das non tan diversas realidades, vexetais e animais, déixanse escandalizar para emprehender camiños iniciáticos nun amplo abano de posibilidades.

A súa concepción ten cores aborixes e cómodos atavíos afeitos, tanto ao espírito como as raíces da vide no arrincar terreo ás crianzas empastadas nas estacas das acacias, formalmente escoradas nun perfil menos kantiano. Se de sufrir se trata, é mellor concretar as sociopatías e, deixalas en depósito no reservorio da especie. A-de-ene agochado nos empréstitos mutuos fraternohomicidas.

ODIO... e,
non arrepío.