Chegar tarde é unha mala costume. Sen embargo, ás veces é coma un perderse no intre do buraco dunha mesma e nadar no grande Silencio... Para senti-lo todo coma un doce agochado nun niño, entre as espiñas dun limoeiro...
Volvo respirar, como de nena. Falando soa comigo mesma... Merecer, poida entón, que merecese a pena, que eu precisase de vez, esperar por min...
Boas noites, Compostela
