confío esa Galicia ahí emigrada.
Que teño a espranza por norte.
A ti, Gabriel Aresti, pedra e canto,confío esa Galicia: loito e pranto.
Que teño a espranza por norte.
A tí, Gabriel Aresti, lume e máis amor,
confío ese pobo meu traballador.
confío ese pobo meu traballador.
Que teño a espranza por norte.
A tí, Gabriel Aresti e o pobo bascongado
confío o pobo meu, ahí emigrado.
Que teño a espranza por norte.
A tí, Gabriel Aresti, na branca escuma mareira,
mándoche un cantar, que di testa maneira:
¡Con boa ou cativa sorte
eu teño a espranza por norte!"
Nondik ere datorren geroa
Itxaropena da gure hegoa.
De Manuel María (2016, Letras Galegas) a Gabriel Aresti (2015, vai 40 anos)
Esanen dute
hau
poesia
eztela,
baina nik
esanen diet
poesia
mailu bat
dela.
G. A.
