Hoxe, presenta-lo teu estado sexual drummondando sen forza-las identidades e escolle-las emocións na sombra do teu corpo, conferir que existen disposicións poéticas abafadoras, que sadomasoquizan a derme, e liberan un non sei que de dores de estómago. E logo eu aquí, condicionando o permisible, a impostura do que se pode amar, onde e cando. E na lírica, como en calquera outro lugar, haichos que empinan o seu amieiro a favor das humidades. E eu mentres, varro as intensidades... cos movementos do meu cu.
Teño por costume pensar en alto cando aínda non comecei a camiñar, e ás veces esquezo que na inversa, na da muller non hai agasallos, hai portas abertas, as máis delas prostituibles ou pechadas con cementos que chospen espermas envelenados en mel.
Teño por costume pensar en alto cando aínda non comecei a camiñar, e ás veces esquezo que na inversa, na da muller non hai agasallos, hai portas abertas, as máis delas prostituibles ou pechadas con cementos que chospen espermas envelenados en mel.
