O camiño dende o vento á auga, dende a tempestade ás ondas vai lento e iso dáme espazo para reencontrarme coa magnitude do que se teme antes de que chegue. Nestes días en que a cabeza se silencia, non me sinto ben. Calquera outro agradecería esta sensación de baleiro, de baleiro baleiro, de ausencia, non de afogo. Sen embargo, non hai nada máis negador que un espírito feng shui.
Entre a Limia e Compostela haiche un buraco, grande coma un mundo
