Esperto, xogo co meu
redor e tomo un café. É pola mañá. O sol revolve os meus mellores instintos,
teño ganas de voar. Tin, tin, tintinea no meu ouvido a respiración do meu ser e a da gata que xa almorzou. Disparo pasos cara a capela de Rabo de Galo e a carón
do río sinto a súa frescura. Meto os pes, tiro uns croios e
volvo a mirar ó ceo, aínda cheo de lúa. Entrementres consigo escoitar como un coello
rilla na herba e unha xabaril foza na terra. Sinto ó lobo espreitando ás
ovellas e á raposa agardando tra-lo valado. Vexo como os amorodos sangran entre os
meus dedos e como as mazás de santiago e os tomates negros salivan entre os meus
dentes. Teño un tempo e, hai que aproveitalo.