Para esa muller que esixe que a ames
ou aquel home que chora porque non o fas
un bico
Un deses que se fai víscera nas reviravoltas das entrañas
que se renova en cada entremés
xustiño despois de floreceren as carqueixas
Para que esa vexación da primavera escampe
ou os cepos non esgarren aos drudos de eva e adán
un fío
Un deses que enforque as fístulas das cárcavas
en que se alinean axiomas para nun amén
enxaboar a metástase do que me envelena