Atopo necesario crear un argumento feminino para a Galiza do século XXI. Un que pregunte por cada unha das mulleres que hoxe non son protagonistas do seu filme: nin presidentas da súa empresa, nin xerentes dun consello, nin, no seu defecto, conselleiras.
Aburrida de pláticas platónicas sobre a beleza e o seu poder, cuestiónome a beleza da muller galega. Porque se fose así, nós somos máis que feas. Farta dos monólogos sobre o matriarcado e o seu poder, pregúntome se esa posición é, en realidade, unha inversa. Porque se fose así nosoutras somos máis escravitude.
Poderíame cuestionar o mesmo para o mundo enteiro, pero decidín deixar de ser global: E é que no locusproprio o meu status chega a ser, moitas das veces, infantiliño:
Darling, preciso de espazo
e se pode ser... no chanzo de arriba
