Galeano versus...

Son un construto que vai máis alá da cópula dos seus pais:

Primeiro -de nena-, sendo consciente da miña clase social. Espida coas miñas deportivas sen nome e os meus veráns sen castelos de area.

Logo -de moza-, coñecendo da identidade do meu xénero. Espida tras o puta e a pasividade da miña inxenuidade.

E agora, entendendo a miña galeguidade. Espida no meu acento, na carraxe da miña afasia e na retranca da soberbia do meu discurso.

Son momentos para emprender, non para recuar. A sociedade, como as persoas, teñen os seus tempos. E hoxe, e mañá, e pasadomañá e ao seguinte, é tempo para quen queira seguir camiñando...