O papá vai polos tebeos, a mamá polos billetes.
-Belén! -berra
-Mira
-Xa vexo, pero apura
-Papá cóllea, imos perder o tren!
-Mamá!
-Que!
-Mira -na man as canicas
-Véxoas pero non pares
-E o zipizape?
-Mercouno o papá
-Ana -berra-, o meu zipizape!
Corre ou vanche bater no cu, déixate levar polo cordón (umbilical) ou vanche bater no cu.
-Billetes, por favor
O home balbucía. O home parecía balbucir.
-Este home está o sufrir un ictus!
O tren non se move. Tren que espera non é tren é estación.
-Carné xove?
-Jaja, teño corenta e cinco
-Pero tes unha mirada xoven -cravándolle os ollos
-Grazas, non tiña o día...
-Eu teño un amigo alemán, de oitenta anos, que mirada!
Eu quero unha viaxe infinita:
-A moza miroume sinalando a vella que tiña no asento de enfronte -o revisor fala baixiño, forza que estes atenta.
Billete, por favor. Sentouse, imitándoa: cabeza lixeiramente ladeada a súa esquerda.
-Ía lendo un libro. Deille unhas palmadiñas
-Xa
-Busqueille o pulso -na muñeca, no pescozo -finxindo para que ninguén máis se dese conta
-Oh
-Mirei a rapaza -acenando a cabeza-: non tiña. Pedinlle que tamén o fixese
-Vaia
Quero morrer vella, cun libro na man, nun tren. Quero a historia dunha viaxe inacabada.
-Pedinlle discreción e fun a chamar a Central
-Xesús...
-Vale!, respondeu un compañeiro que logo morreu con cincuenta anos
-Oh
-...sen preguntarme nada -confirmando- como debe ser! Cando volvín, incrible!, a muller moza abrazáraa finxindo que a outra muller se sentía mal
Quero que alguén aperte o meu cadáver mentres arrefría.
-A ambulancia esperounos en Lalín, subiu un médico, sinaleilla sen dicir nada
-Vaia
-Púxolle o estetoscopio: -Baixala!
Quero irme sen molestar. Soamente un pouquiño.
-Os enfermeiros metérona na ambulancia -sorrindo- senón nos inmobilizaban!
-Claro
-Anotei os datos da rapaza (por si acaso)
Quero ser parte da escrita.
-Na Rexión saíu unha pequena nota nos Sucesos
Alguén pode ser que me espere na estación,
na terra da felicidad.
Andrés do Barro
*Grazas Xosé Ramón e ata a próxima, meu revisor...
