Así de preto véxoa moi pequerrecha. Curioso, como non me din conta: Es máis baixiña!-Es moi atractiva!
Pero exactamente, que queres?
-A verdade é que as dúas somos moi atractivas! Eu son moi atractiva!
De que vai isto? Es mona, pero tampouco. Vamos, que nin ti nin eu estamos para pasarelas...
-Teño corenta e seis anos...
-De verdade? Non, non, iso non é certo... Pero de verdade?
Pero que demonios queres? De verdade, si, de verdade, sorprendida?
-Tes pintalabios? E perfume?
Pero, de que vas? Isto é surrealista. Teño que mexar...
-Toma esta mousse...
-Así vou coma ti...
-?
-E perfume?
Para que? para ulir coma min?
-Sinto, teño que entrar no baño...
-E perfume?
Para que? para ulir coma min?
-Sinto, teño que entrar no baño...
A miña idade, descubrir que as ilusións ópticas despertan ensoñacións paralelas que pervirten a realidade propia, é madurez. A túa, namorarse de alguén que tira a máis dunha banda é un xogo de nenas, non si?
