Entre dous sorrisos, entre duas peles, a Manola xoga e compara. Non repara nos sentimentos, os de máis adiante. So valen os deste momento. As duas miradas falan dos teus medos, da tua manía por controlar. A unha, no seu fondo, lle gusta, a outra se rebela. Ambas, as duas, te reprenden por non deixarte levar.
-Pero, levar a onde? Estamos aquí, non?
Diante dos vidros das nenas, as pálpebras. Abaixo o nariz, os beizos, o pescozo, o peito, o embigo. Un cala, outro fala.
-Os sorrisos, non os embigos, se entende
Os dous queren.
No século vinteún, o reto do feminismo masculino:
-Por favor, (muller) sinte!
No século vinteún, o do machismo:
-Insisto, sinte!
-Pero, levar a onde? Estamos aquí, non?
Diante dos vidros das nenas, as pálpebras. Abaixo o nariz, os beizos, o pescozo, o peito, o embigo. Un cala, outro fala.
-Os sorrisos, non os embigos, se entende
Os dous queren.
No século vinteún, o reto do feminismo masculino:
-Por favor, (muller) sinte!
No século vinteún, o do machismo:
-Insisto, sinte!