-Vai
-A onde?
-O neno?
-Si
-Vai ao concello, a falar con Afonso
-E logo?
-A ver se o mete na textil
O Paco pide unhas gotas. O Rafa pensa que aínda é pronto para ir á parada.
-Difícil
-Por?
-Parece que Verínguez quere marchar
-Como, marchar?
-Se non lle dan o terreo para a nova planta
-Ee?
-O Ramón bota lume
-Porque a alcaldía non é deles, que se non...
-Teñen razón
-Se fora deles, a ver se era quen de lle negar nada
-Xa
-Por suposto, o Lois sabe contar, no censo e no inem.
-Canto é o pib de Galicia?
-Como?
-Iso do que falan no telexornal-E eu que sei! nin sei o que é
-Din que é o sétimo home máis rico do mundo
-Xa
-Se ten cartos...
-Por iso
-Os ricos xa son ricos xa teñen premio dabondo.
Non lle teño que facer a ola*, a de auga non a de viño... Pero se marcha, o Afonso vai ter que pensar en voltar a traballar na tenda. Se o seu pai volve ao despacho, o que vai pelexar co gando vai ser el. O Lois sábeo, como sabe que a gardería quedou sen subvención.
-Non me queixo
-De que?
-Non doen prendas
-?
-Na nosa terra, non doen prendas por eles
-Que dis?
-Cobrouche a tarxeta a Caixa?
-Cobra por todo
O de Peares herdou -know how político-, a linguaxe de robinhood, aínda que non se trata de roubar senon de mendigar. Porque o noso pib depende de repartir o que mendigamos a Bruxelas, a Madrid.
-A onde vas?
-A recoller as nenas
-E logo a que hora chega o bus?
-As seis
-Non sen tempo
Plans de viabilidade baseados en que o pobo-verme se misture co penso traído de fora para alimentar aos voitres apostados nos seus púlpitos. Puntos mortos, so mortos para os que solicitamos salarios-sociais. Deber de salvarlle o cú, mentres o noso está espido.
Mercamos pañais para os nosos fillos, para nós e para os avós. Mercámolos coas pensións das nosas avoas. Pensións non contributivas porque a lingua, as filloas e o souto sobrivente, non cotizan.
-Pero... non me queixo
Non podo facelo mentres estou a chorar vinganza por aldraxes importadas... E é que a culpa é da zeta-e-mailo-pe e do marmelo ao que lle botaches demasiado azucre.
*onda
