Envolve a miña envoltura. É o único que podo ver, no cuarto, entre toda a xente. Ollos azuis, non porta pene. Merda! Eu tampouco.
Unha hora tarde, os anfitrións xa lles regalaron unha benvida chea de doces e bébedas verbas aos invitados. Entre eles, ollos azuis escolle unha copa de rioxa. Mala combinación! Ese tinto e o maniquí que trouxeches por parella.
Despois de duas horas sobramos, alomenos algúns. Non me quero marchar. Só con saber que estás aquí. Só con intuir que sabes que eu tamén estou. Ti, falando cos meus amigos, eu, falando cos teus. Se me prometes non mirar mentres eu miro, deixareite mirar mentres eu non. Pero de vez en cando, mirémonos, preciso de beber.
Na rúa andan as cadelas entre a xente, crúzanse os sentimentos, como néboas espesas. Os teus ollos levan debuxados os nove aneis do inferno. Os meus, outros tantos. Cambiaches nóvamente de parella. Esta vez doe máis. Na mochila, un neno. Non podería ser meu. Empréstame a túa nai por un intre?
No galiñeiro, unha nena busca a outra nena. Non é para rifar. Na xaula, se esconden os desexos. Eu, soa. Ti, con el. Esperando a vida enteira, o segredo da sombra azul das túas pálpebras. Esperando para que me bique, aínda que sexa por unha única vez.
*Imaxe de Historia entre dúas mulleres, de Janet Santos
